สมุนไพรผักกาดแดง

ผักกาดแดง Beta vulgaris Linn.
บางถิ่นเรียก ผักกาดแดง (ภาคกลาง) ผักกาดฝรั่ง (กรุงเทพฯ).

ไม้ล้มลุก ตั้งตรง เกลี้ยง หรือ มีขนนุ่ม สีเขียว แดง หรือ สีอื่นๆ มีรากหัวใต้ดินขนาดใหญ่ สีแดง ส้ม เหลือง หรือ ขาว.ใบ ตอนล่าง ออกเป็นกระจุกใกล้ผิวดิน รูปไข่ ปลายใบมน หรือ ค่อนข้างแหลม โคนใบเป็นรูปหัวใจ ขอบใบค่อนข้างเป็นคลื่น เส้นกลางใบใหญ่ แข็ง ก้านใบยาว ใบบน เรียงเวียนสลับกัน ขนาดเล็กกว่า รูปหอกแกมขอบขนาน ปลายมน หรือ แหลม ก้านใบสั้น หรือ ไม่มี. ดอก เป็นดอกสมบูรณ์เพศ ออกเป็นช่อกระจาย กลุ่มหนึ่ง ๆ มี 2-6 ดอก ใบประดับอันล่างสุดยาวกว่ากลุ่มของดอก อันบน ๆ จะสั้นกว่า; กลีบดอกมี 5 กลีบ รูปไข่ ยาว 2.5-3 มม. ที่ปลายมีหมวกครอบ เกสรผู้มี 5 อัน ยอดเกสรเมียมี 2-3 พู. ผล ติดแน่นที่โคนของกลีบดอก มีหมวกปิด.

นิเวศน์วิทยา : เป็นพันธุ์ไม้พื้นเมืองของยุโรปตอนใต้ มักนิยมปลูกเป็นพืชกินหัว.

สรรพคุณ : รากหัว  ใช้ทำน้ำตาล มีฤทธิ์เป็นยาขับปัสสาวะ ห้ามเลือด เจริญอาหาร ขับลมในลำไส้ ลดอาการจุกเสียดแน่นท้อง แก้ไอ เนื่องจากมีฮอร์โมนเพศหญิง จึงเป็นยาบำรุงสำหรับสตรี. ใบ น้ำคั้นแก้โรคบิด ใช้พอกแผลไฟไหม้ แผลฟกช้ำ. เมล็ด เป็นยาเย็น ขับเหงื่อ

รูปภาพจาก:pixabay.com,catdumb.com,สมุนไพร